Iedereen heeft wel eens last van emotionele triggers, momenten waarop bepaalde gebeurtenissen of woorden ons diep raken en we heftiger reageren dan we eigenlijk zouden willen. Vaak begrijpen we niet direct waar deze intense gevoelens vandaan komen. Onze jeugd speelt een grote rol in de ontwikkeling van deze triggers. Niet zelden worden we getriggerd door onze partner of op het werk of door onze ouders. Hieronder staan een aantal voorbeelden van trauma triggers die uit een bepaalde jeugdsituatie of opvoedstijl zijn gekomen.
Trauma Triggers uit je Jeugd
De manier waarop we zijn opgegroeid en de interacties met onze ouders of verzorgers hebben diepe sporen nagelaten in ons emotionele leven. Hier heb ik een aantal veelvoorkomende triggers en de pijnlijke ervaringen uit onze kindertijd die hieraan ten grondslag kunnen liggen. Door deze verbindingen te begrijpen, kan je beginnen met het helen van oude wonden zodat je vrijer en gelukkiger je leven kan leiden. Het niet begrijpen van je eigen triggers kan leiden tot moeilijkheden in relaties en relatieproblemen.
Verlatingsangst en de angst voor afwijzing
Verlatingsangst komt vaak voort uit ervaringen van verlating of afwijzing in je jeugd. Dit kan zijn ontstaan doordat een ouder of verzorger plotseling verdween (bijv. door scheiding, ziekenhuisopnames of overlijden) of je het gevoel gaf dat je niet gewenst was. Hierdoor ontstaat de angst dat mensen die belangrijk voor je zijn, je opnieuw zullen verlaten. Als je partner dan weggaat voor een paar dagen of zegt dat hij of zij moeite heeft met bepaalde situaties in de relatie, dan kan dit een trigger zijn en een heftige emotionele reactie veroorzaken.
Feedback voelt al snel als kritiek
Als feedback al snel als kritiek voelt, kan dat te maken hebben met het opgroeien met kritische ouders. Wanneer je constant werd beoordeeld en bekritiseerd, leer je om elke opmerking als een aanval op jou als persoon te zien. Ook autoritaire ouders of ouders die de lat heel hoog leggen, maken dat de feedback moeilijk wordt om te ontvangen. Het voelt al snel niet goed.
Je onbelangrijk voelen
Het gevoel dat je onbelangrijk bent, komt vaak van emotioneel of fysiek niet beschikbare ouders of verzorgers. Als kind had je het gevoel dat je behoeften en gevoelens er niet toe deden, wat leidt tot een gevoel van onbelangrijkheid. Als je vaak genegeerd werd of jouw verhaal werd niet gehoord of je behoeftes werden zelden voldaan, dan kan je je erg onbelangrijk gaan voelen. Dit kan triggeren zodra mensen je geen aandacht geven, je lijken te negeren of niets aan jou vragen.
Snel van slag zijn door harde stem, gezichtsuitdrukking of gedragsverandering
Als je snel van slag raakt door harde stemmen, een gedragsverandering, een veranderende toon in iemands stem of bepaalde gezichtsuitdrukkingen, komt dit vaak door onvoorspelbare en onbetrouwbare ouders of verzorgers. De spanning en onzekerheid van niet weten hoe ze zullen reageren, maken je extra gevoelig voor deze prikkels. Je hebt extra antennes ontwikkeld om elke minimale afwijking te kunnen waarnemen zodat je tijdig jezelf 'veilig' kon houden. Vaak zie je dit bij volwassenen die als kinderen thuis verbaal of fysiek mishandeld werden.
Snel overprikkeld zijn door harde geluiden
Harde geluiden en snel overprikkeld zijn, kunnen hun oorsprong vinden in een chaotische omgeving waarin je bent opgegroeid. Als er vaak lawaai en onrust was, werd je zenuwstelsel constant geactiveerd, waardoor je als volwassene sneller overprikkeld raakt. Je stresssysteem is scherper afgesteld. Ook kan het ook komen doordat er vaak thuis met stemverheffing gesproken werd, ruzies waren of er continu onrust was.
Moeite hebben met autoriteit en dominantie
Niet goed om kunnen gaan met autoriteit komt vaak door autoritaire ouders of verzorgers die jouw wensen en behoeften weinig ruimte gaven. Hierdoor leer je om autoriteit als iets bedreigends en beperkends te zien, in plaats van ondersteunend. Je gaat je dan op den duur afzetten (als je temperamentvoller bent) of je wordt de stille rebel die dingen niet doet, verzwijgt of informatie achterhoudt. Je krijgt dan vechters of vluchters.
Jezelf minderwaardig of niet goed genoeg voelen
Als je jezelf minderwaardig of niet goed genoeg voelt, kan dit komen door prestatiegerichte ouders of verzorgers. Zij legden de lat hoog en lieten weinig ruimte voor fouten, wat leidde tot een gevoel van ontoereikendheid. Het was niet gauw goed en het kon altijd beter, mooier, sneller etc. Bovenmatig kritische ouders of ouders die nauwelijks complimentjes uitdeelden of nooit lieten merken dat ze trots op je waren, kunnen zorgen voor minderwaardigheidsgevoelens.
Al snel denken dat mensen boos of gekwetst zijn door jou
Vaak denken dat mensen boos of gekwetst zijn door jou, kan voortkomen uit het opgroeien met harde en straffende ouders of verzorgers. Hun reacties maakten je extreem gevoelig voor de emoties van anderen, je was vaak bang om iets fout te doen waardoor je de boosheid of passieve agressie over je heen kreeg.
Je tot last voelen voor anderen
Als je je snel tot last voelt voor anderen, komt dat waarschijnlijk doordat je behoeften werden genegeerd of beschaamd. Als kind kreeg je het gevoel dat jouw wensen en noden alleen maar hinderlijk waren, wat je nu als volwassene blijft achtervolgen. Je hebt misschien vaak te horen gekregen dat je je maar moest schikken of niets te willen had. Of je ouders en verzorgers konden zichzelf maar net staande houden en je kreeg de boodschap ze vooral niet lastig te vallen. Soms leidt dit tot wegcijferen of pleasegedrag.
Je al snel ergens schuldig over voelen
Je schuldig voelen als je geld uitgeeft aan jezelf kan voortkomen uit een jeugd waarin er armoede was of waarbij je opgroeide met gierige ouders of verzorgers. Dit geeft je het gevoel dat je geen recht hebt op persoonlijke luxe of uitgaven. Ook kan het zijn dat je te maken had met een schuldinducerende ouder. Een ouder die op een passief agressieve manier reageerde. Bijv. "je maakt mamma nu heel ongelukkig als je nu weg gaat" of "ik heb zoveel voor jou gedaan, waarom doe jij dit nu niet voor mij?" of "ik ben heel erg teleurgesteld in jou."
Je vaak niet gehoord en gezien voelen
Het gevoel dat je niet gehoord en gezien wordt, komt vaak van een jeugd waarin je niet werd toegestaan om je emoties en gevoelens te tonen of te uiten. Of het was niet gewenst dat je dit deed want je ouders of verzorgers konden er niet goed mee omgaan of het werd niet gepast gevonden (vb. stop met huilen, grote kinderen huilen niet). Dit leidt tot een diepgeworteld gevoel van onzichtbaarheid en dat je stem er niet toe doet.
Het begrijpen van deze triggers en waar ze vandaan komen, kan je helpen om ze beter te hanteren en om te zetten in positieve veranderingen. Weet dat je niet alleen bent en dat hulp beschikbaar is om deze diepgewortelde pijn aan te pakken. Neem gerust contact met mij op als je hulp wilt hiervoor.