Het was een koude middag in de winter toen ik voor het eerst de drempel van de therapeutische praktijk overging. Mijn hart bonkte als een razende terwijl ik me zenuwachtig neerzette op de comfortabele stoel. De kamer voelde veilig en uitnodigend aan, versieringen met zachte kleuren en kalmerende schilderijen aan de muren. Mijn therapeut, begroette me met een vriendelijke glimlach en nodigde me uit om te praten over wat me naar haar had geleid: een lang verdrongen trauma dat als een schaduw over mijn leven hing.

Ze legde me uit dat ze EMDR-therapie (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) wilde proberen om me te helpen dit trauma te verwerken en uiteindelijk te overwinnen. Hoewel ik er sceptisch tegenover stond, was ik vastberaden om alles te doen wat nodig was om eindelijk er vanaf te komen.

Werken aan trauma met een targetbeeld

De eerste sessie begon met het traumatische incident te beschrijven waar ik aan wilde werken. Terwijl ik mijn verhaal vertelde, voelde ik de pijn en emoties diep van binnen opwellen. Toen ze vroeg om een beeld te kiezen dat mijn angst of pijn het meest symboliseerde, koos ik instinctief voor een zeer beladen moment net nadat het gebeurde.

Vervolgens introduceerde ze het meest opvallende van EMDR: de bilaterale stimulatie. Dit werd gedaan met oogbewegingen via een lampje te volgen. Ik moest de herinnering zo sterk mogelijk vast proberen te houden terwijl het lampje  van links naar rechts bewoog. Terwijl ik mijn aandacht op deze bewegingen richtte, begonnen mijn gedachten alle kanten op te schieten. 

Wat gebeurt er nu?

Telkens wanneer mijn gedachten afdwaalden stopte de lamp en vroeg mijn therapeut wat er nu was. Na verloop van tijd merkte ik dat mijn emoties en gedachten begonnen te veranderen. De intense angst die ik aanvankelijk voelde, begon af te nemen en maakte plaats voor een gevoel van afstandelijkheid. Het was alsof de herinnering langzaam begon te vervagen en niet zo'n grip meer op mij had. Het koste me steeds meer moeite om de moeilijke situatie voor de geest te halen.

Vermoeiend maar bevrijdend

Na de sessie voelde ik me vermoeid maar ook bevrijd. In de daaropvolgende weken en sessies herhaalden we dit proces, waarbij we steeds weer op verschillende aspecten van het trauma en de andere verbonden herinneringen in gingen. Telkens wanneer ik de bilaterale stimulatie ervoer, merkte ik dat mijn emotionele reactie en de spanning, geleidelijk aan minder intens werd.

Naarmate de tijd vorderde, begon ik veranderingen op te merken in mijn dagelijks leven. Situaties die voorheen triggers waren voor mijn angst begonnen hun kracht te verliezen. De impact van het trauma, werd kleiner en verdween op den duur helemaal. Ik begon me lichter te voelen, bevrijd van de last die ik zo lang had meegedragen.

De controle terug over mijn leven

Na enkele maanden van EMDR-therapie, voel ik dat ik eindelijk de controle over mijn eigen leven terug heb. Het trauma is niet volledig uit mijn herinnering verdwenen, maar het heeft zijn heftige grip op mijn geest verloren. Ik besef dat ik sterker ben dan ik ooit had gedacht, en dat ik met de juiste steun en tools mijn trauma kon overwinnen.

EMDR was mijn lichtje in de duisternis, een methode die me hielp mijn pijn te confronteren, te verwerken en uiteindelijk los te laten. Mijn reis was niet altijd gemakkelijk, maar het resultaat was zonder twijfel de moeite waard. Het lampje en de manier van werken brachten me hoop en herstel, en geeft me de kracht om mijn leven met meer rust en optimisme voort te zetten.

Wil je hulp, begeleiding of meer informatie? Neem dan gerust contact met mij op.

Hoe gaat EMDR?