Een vrije vertaling naar het Nederlands van het gedicht:  The Art of Breathing van John Roedel.

Gedicht – De kunst van het ademen

Mijn hoofd en mijn hart zijn 10 jaar geleden

van elkaar gescheiden.

Ze maakten alsmaar ruzie

over wie de schuld heeft

van de problemen, de pijn en al mijn lijden.

Uiteindelijk konden ze niet meer samenwerken en

nu hebben mijn hoofd en hart gezamenlijk de voogdij.

Ik ben doordeweeks in mijn hoofd

en in het weekend, zorgt mijn hart nu voor mij.

Ze geven me enkel nog briefjes mee

want ze praten niet meer met elkaar.

Er is slechts een enkele boodschap op zo’n briefje

“dit is jouw schuld.” En daarmee is het klaar.

Op zondag klaagt mijn hart over hoe mijn hoofd

mij telkens in de steek gelaten heeft in het verleden.

En op woensdag maakt mijn hoofd lijstjes over al die keren 

dat mijn hart mijn toekomst heeft verpest 

en hoe ik daar onder heb geleden.

Ze geven elkaar de schuld over hoe ik nu ben.

Hoe ik nu mijn leven leef waarvan ze zo balen.

Er is een hoop geschreeuw, er zijn tranen.

En een diep gevoel van jammerlijk falen.

Dus…

De laatste tijd ben ik meer tijd

door gaan brengen in mijn buik.
glip ik via de ribbenkast 

via een groot luik

langs mijn ruggengraat

voorzichtig naar beneden.
Waar ik dan de hele nacht 

mijn tijd zo’n beetje zit te besteden.

Mijn buik helpt mij als

een soort van onofficiële therapeut,

ik laat me daar helemaal gaan.

Ik zit gemoedelijk in mijn darmen

die mij begrijpen en voor mij klaar staan.

En ik zit daar dan de hele nacht,

in het donker zo, tot de morgenstond. 

Gisteravond vroeg mijn buik

wel enigszins bezorgd of ik dat moeilijk vond.

Die strijd tussen mijn hoofd en hart? 

Ik knikte..  en begon te beven

Ik zei dat ik niet eens meer goed wist 

of ik zo nog wel

door wilde met mijn leven.

“Mijn hart is al zo lang verdrietig 

over wat er ooit allemaal is gebeurd.

En mijn hoofd maakt zich grote zorgen 

waarbij er voortdurend over morgen

wordt gezeurd”

Mijn buik kneep zachtjes in mijn hand en

moedigde mij aan om verder te gaan. 

“Ik kan niet meer leven 

met de fouten die ik heb gemaakt 

en wat ik allemaal niet goed heb gedaan.”

“Die angst voor de toekomst 

maakt me constant bang 

ik ben op van alles beducht”

Ik liet mijn hoofd hangen, slaakte nog maar eens

een diepe, lange zucht.

“In dat geval, zou je eens een tijdje

naar de longen kunnen gaan.”

Ik was verbaasd en keek mijn buik

wat verward aan.

“Als je zo uitgeput bent vanwege je hart en

haar obsessie met het verleden

en als je denken alleen maar

bezig is met het onzekere 

van de toekomst en het heden,

dan zijn de longen een perfecte plaats voor je..

al klinkt het misschien wat raar  

Er is geen tijd in de longen dus

ook geen toekomst, 

heden of verleden daar

Er is enkel nu, enkel dat ene moment

Adem in... en adem uit....

Dat is het enige ritme wat

de ademhaling kent.

Met die adem krijg je rust

En word je heel kalm meegenomen

terwijl je hart en hoofd

er samen uit proberen te komen.”

Deze morgen was mijn hoofd 

druk bezig met het lezen

van theeblaadjes in een kop

Mijn hart staarde weer eens

naar oude foto’s vol verdriet en getob

Ik pakte mijn rugzak en 

wandelde zachtjes naar de deur

van mijn linkerlong.

Maar nog voordat ik aanklopte,

opende deze met een lichte bries 

waardoor ik verschrikt opsprong.

En daar sta ik dan in het nu..

Ze kijkt me lachend aan, omhelst me en

ik voel gelijk een beetje vrolijkheid.

Liefdevol zegt ze: 

 “we verwachtte je al zo lang, waar bleef je nou, al die tijd?”

Vrije vertaling uit het Engels en geïnspireerd op the Art of Breathing – John Roedel

Vertaling: Jolande Rommens
Minerva Therapie Breda

Ademhalingsoefeningen om te ontspannen