Soms is het zo'n dag in de praktijk en voel je het al aankomen. Dat moment waarop we een laag dieper gaan. Waarop ik niet alleen help om de gevoelens te begrijpen, maar ook de verbanden leg met het verleden. Vandaag was zo’n dag. Een vrouw die zich altijd klein voelde, altijd bang om fouten te maken of het verkeerd te doen. En toen kwamen de woorden: “Je hebt je hele jeugd gehoord dat je niets waard bent.” Ik legde het uit aan de hand van de hechtingstheorieën zodat ze zelf ook zou constateren dat dit haar overkomen is en hoe dat doorwerkt in de psyche.

De stem van de Innerlijke Criticus

Het is confronterend als je dan ineens snapt waar je angsten, onzekerheden en triggers vandaan komen. Dat het niet zomaar “jouw probleem” is, maar een diep ingesleten patroon. Een echo uit een tijd waarin je als kind geen andere keuze had dan te geloven wat er over je werd gezegd. 'Ik ben niet oké'. Als je jarenlang hebt gehoord dat je dom bent, zwak, niet goed genoeg – dan wordt dat de stem in je hoofd. Een stem die, zelfs nu je volwassen bent, nog steeds fluistert: “Je kan dit niet. Je bent het niet waard. Je bent een aansteller.” De stem van de innerlijke criticus.

Maar wat als ik je vertel dat die stem niet van jou is? Dat het een overblijfsel is van mentale kindermishandeling?

De pijnlijke waarheid onder ogen zien

Het moment waarop je dat beseft, doet pijn. Want het betekent dat je iets hebt gemist wat elk kind nodig heeft: liefde, veiligheid en erkenning. En dat is niet zomaar iets om even overheen te stappen. Het betekent rouwen om wat er niet was en wat je niet hebt gekregen. Om het kind dat jij ooit was en zo graag had willen horen: “Je bent goed zoals je bent.”

Deze pijn aankijken is heftig. Het roept emoties op die je misschien jarenlang hebt weggestopt. Woede, verdriet, misschien zelfs schuldgevoelens. Want ja, soms ga je jezelf verwijten maken: “Waarom heb ik het zolang niet doorgehad? Waarom lukt het me niet gewoon om het los te laten?”

Maar dit is geen kwestie van loslaten. Het is een kwestie van begrijpen, erkennen en opnieuw leren voelen wat je vroeger niet mocht voelen. Wat er niet mocht zijn want het lag immers allemaal aan jou. Jij was niet oké. Dit is hoe het ging thuis. Dat was de realiteit.. dat was normaal..

Van confrontatie naar bevrijding

Wat ik wil dat je weet, is dit: hoe pijnlijk deze confrontatie ook is, het is ook de eerste stap naar bevrijding. Zodra je ziet hoe die oude patronen jouw leven nog steeds beïnvloeden, heb je ook de keuze om ze te doorbreken. Om die stem niet langer als waarheid aan te nemen, maar als een vervorming van iets wat jou ooit is aangedaan.

En dat is waarom therapie soms zo confronterend is. Omdat je niet alleen met je huidige worstelingen zit, maar ook met een verleden dat zijn sporen heeft achtergelaten. Maar als je daar doorheen durft te gaan – met alle pijn, alle tranen en alle inzichten – dan ligt er iets heel moois aan de andere kant. Jij bent niet wat je vroeger hebt gehoord. En het is tijd om dat diep van binnen te gaan voelen.

Wil je hier verder over praten? Neem gerust contact met me op. Samen kunnen we kijken hoe jij jezelf losmaakt van de stemmen uit het verleden. 💛

Broken but Brave