Een hartekreet van mijzelf als therapeut naar aanleiding van wat ik regelmatig zie gebeuren met cliënten die soms via een lange weg bij mij terecht komen. Mensen die alleen maar verder in de problemen komen omdat ze zo snel mogelijk 'zelfredzaam' gemaakt moesten worden. Acht behandelingen en klaar (of uitbehandeld verklaard..). Heel mooi streven natuurlijk, maar lang niet voor iedereen weggelegd. Dat is wel iets om rekening mee te houden. De periode van neo liberale empowerment lijkt soms meer een 'survival of the fittest' geworden. Het sociale empathische component ontbreekt nogal eens en het leidt tot verwaarlozing van (psychisch) kwetsbare mensen in onze samenleving.

Empowerment kan ook leiden tot Overschatting

In het streven naar empowerment en zelfredzaamheid schuilt soms het gevaar van overschatting. We willen allemaal dat mensen in hun kracht staan, maar het is belangrijk om te erkennen dat te veel nadruk op zelfredzaamheid tot verwaarlozing kan leiden. Het is natuurlijk fantastisch om anderen aan te moedigen om hun eigen pad te bewandelen en zelf beslissingen te nemen. Echter, in onze enthousiaste pogingen om mensen te ondersteunen, kunnen we soms voorbijgaan aan de echte behoeften en noden die ze hebben.

Empowerment is geen 'one-size-fits-all' oplossing. Ieder individu heeft zijn eigen tempo en ondersteuningsniveau nodig. Het is als een reis waarbij we de bestemming samen bepalen, in plaats van de ander simpelweg vooruit te duwen naar zelfredzaamheid.

Stop de verwaarlozing

Hoe kunnen we mensen in hun kracht zetten zonder verwaarlozing? Het antwoord ligt in het creëren van een gezonde balans. Het betekent luisteren naar hun verhalen, hun behoeften begrijpen en samenwerken aan oplossingen die echt resoneren met hun ware zelf. Hun grenzen samen bepalen. Niet alles is met doelen te behalen en soms worden mensen alleen maar slechter, ook dat is helaas wel eens de werkelijkheid, bijvoorbeeld bij dementie of hersenschade of andere ernstige (psychische) aandoeningen.

Laat empowerment niet een excuus worden om afstand te nemen en mensen te pushen en te duwen. Door empathie en begrip toe te voegen aan de mix van hulp verlenen, kunnen we een ondersteunende omgeving creëren waarin mensen gedijen. Het gaat niet alleen om het geven van kracht, maar ook om het bieden van een veilige ruimte waar ze hun kwetsbaarheden kunnen en mogen tonen. Waarin er even niets 'gefikst' of gepresteerd hoeft te worden.

Dus, laten we streven naar een empowerment die verder gaat dan oppervlakkige zelfredzaamheid. Laten we samen groeien, leren en bouwen aan een gemeenschap waarin iedereen wordt gezien, gehoord en gesteund in zijn of haar eigen uniek zijn.