Er moet me iets van het hart.. ik spring vandaag even in op de actualiteit en als therapeut die regelmatig te maken heeft met incest slachtoffers en slachtoffers van seksueel geweld; verkrachting of aanranding. Verder voel ik mee met de slachtoffers en weet wat het is om aangerand te worden, want net als veel andere vrouwen, is mij dat helaas ook eens overkomen. En nee.. ik heb geen aangifte of melding gedaan. Ik was 16 en was me rot geschrokken en wilde alleen maar weg, weg, weg en er nooit meer over nadenken laat staan praten of naar de politie er mee gaan. Vol schuldgevoelens over mijn naïef veel te vriendelijke gedrag en schaamte over wat me was overkomen.

De impact van aanranding en verkrachting

De impact van een aangifte van verkrachting of aanranding wordt pijnlijk duidelijk voor de aangeefsters en de meldster in de zaak die nu loopt tegen Ali B. Dit is precies waarom vrouwen (maar ook mannen die hier het slachtoffer van zijn, want die zijn er ook!), vaak het zo moeilijk vinden om er over te praten, om het te melden, om naar de politie te stappen. Dat ze er soms jaren mee wachten, tot ze er klaar voor zijn, zich sterker voelen of meer gesteund voelen, is niet voor niets. Je loopt het risico dat je niet geloofd wordt, dat je het als een boomerang terug krijgt want je zal wel niet duidelijk genoeg aangegeven hebben dat je niet wilde. Je hebt het zelf uitgelokt, dan had je maar niet mee moeten gaan, naar hem toe moeten gaan etc. Je krijgt allerlei toxische reacties over je heen, van omstanders, medestanders van de dader of in geval van een rechtszaak, van zijn advocaat.

De rollen worden omgedraaid?

Het lijkt vaak in dit soort zaken, alsof de rollen van dader en slachtoffer omgedraaid worden. Niet de verkrachter, de aanrander wordt het verweten, maar het slachtoffer lijkt een dader te worden. Dit noemen we 'victim blaming'. Ze liegt.. of spreekt op zijn minst niet de waarheid.. en als je niet uitkijkt wordt het zo gedraaid, dat het door jou kwam dat dit gebeurde. Iets waar veel cliënten in mijn praktijk vaak nog het meest mee worstelen. "Heb ik misschien toch aanleiding gegeven? Had ik moeten schreeuwen? Waarom ben ik niet weggelopen? Ben ik niet duidelijk genoeg geweest? Waarom liet ik het toch gebeuren?"

Sommige religies en mannen werken daar hard aan mee als het om vrouwen gaat. Die leggen hen allerlei uiterlijke verplichtingen op, anders is het hun schuld dat er ongewenste seks of aanranding plaats vindt. 

Als je de signalen niet herkent als verkrachter, dan is dat ernstig

Het is zorgelijk dat een verkrachter of aanrander, de signalen niet herkent van iemand die grenzen aangeeft. Dat het voor hem enkel betekent dat je gewoon nog wat harder moet aandringen of dominanter moet doen waardoor de ander verstijft of bevriest en dan wel zal toegeven. Dat je dan later zegt dat je het echt niet hebt gemerkt, roept vraagtekens op. Wals je dan zo makkelijk over anderen heen? Inclusief je eigen partner die je hiermee kwetst en pijn doet omdat het hier ook nog eens over ontrouw gaat. Het gedrag neigt naar grenzeloosheid.

Blijven drammen en volharden in grenzeloos gedrag

En de advocaten blijven bellen met elkaar en naar slachtoffers.. en in de zittingzaal blijft het drammen maar doorgaan. Hij wil in gesprek met de slachtoffers, hij wil ze aankijken.. ook hier weer het grenzeloze gedrag en het niet invoelen en respecteren van wat de ander wil , wat de behoeften en noden van de slachtoffers zijn, Het totale onvermogen om dat te accepteren. Hoeveel signalen heb je nodig totdat je begrijpt dat Nee, ook echt Nee betekent? Of moet je gewoon altijd persé je zin krijgen?

De trial bij media mag je verwijten maar Ali.. je bent zelf degene die er de pers bij uitnodigt, die ze gretig te woord staat en je zegje wil doen. Je lijkt er zelf een mediacircus van te willen maken. Heb je je wel eens afgevraagd wat de slachtoffers daar van vinden? Hoe dat voor hen voelt?

Ik heb een goed advies voor iedereen die moeite heeft met het oppikken van signalen bij het seksueel verkeer:

Je gaat niet door totdat ze 'nee' zegt, je wacht totdat ze 'ja' zegt.