Ze zat tegenover me, haar handen rustend in haar schoot, de ademhaling oppervlakkig. “Ik weet dat het niet logisch is,” zei ze, terwijl ze haar vingers nerveus in elkaar vouwde, “maar elke keer als ik een harde stem hoor, verstijf ik. Alsof ik weer dat kind ben dat nergens naartoe kon.”

Haar lichaamstaal vertelde me alles. Haar rationeel denken begreep dat ze niet meer in gevaar was, maar haar zenuwstelsel had die boodschap nooit ontvangen. Het niet verwerkte trauma leefde voort, opgeslagen als een onontwarbare kluwen in haar brein, klaar om te worden getriggerd door de kleinste signalen.

We waren al een paar sessies bezig met EMDR, maar telkens leek er iets te blijven haken. De kern van het trauma – dat gevoel van totale hulpeloosheid – leek zo diepgeworteld dat de verwerking stokte. Ze raakte overweldigd of voelde zich juist volledig verdoofd.

Toen besloot ik het RDI-protocol toe te passen.

Wat is het RDI-Protocol?

RDI is een protocol binnen EMDR dat helpt om de verwerking soepeler te laten verlopen. Het richt zich op het versterken van een innerlijk gevoel van veiligheid en controle, waardoor cliënten minder overweldigd raken tijdens de sessie. Simpel gezegd: als de herinnering te intens wordt en iemand dreigt vast te lopen in de emotie, kan het helpen om terug te grijpen op een krachtig, kalmerend beeld of een herinnering aan een moment van zelfregie.

De Doorbraak

Ik vroeg haar: “Kun je een moment herinneren waarop je je sterk en veilig voelde? Een gebeurtenis, een moment waarop jíj de regie had?”

Haar wenkbrauwen trokken samen. “Weet ik niet…” Dat antwoord krijg ik vaker in zo'n situatie maar geduld is een schone zaak. 

We wachtten samen. Ik zag hoe ze naar binnen keerde, zoekend. Toen, na een halve minuut, verscheen er een glimp van iets zachts in haar blik. “Misschien… die keer dat ik met mijn hond op het strand was. De wind, de geur van de zee. Hij rende steeds naar me terug, zo blij, zo vrij.”

Ik glimlachte. “Dat is perfect. Kun je dat gevoel oproepen? Die wind op je huid, die verbondenheid met je hond, het geruis van de golven?”

Ze knikte langzaam. Ik liet haar dat moment sterker maken, alsof ze het opnieuw beleefde. Haar ademhaling werd dieper. Haar schouders zakten een beetje. En toen, met dat beeld stevig verankerd in haar lijf, gingen we terug naar de traumatische herinnering.

Maar deze keer was het anders.

De lading van de herinnering werd minder overweldigend. Ze bleef meer in contact met het hier en nu, met haar eigen kracht. Waar ze eerder vastliep, kon ze nu verder. De verstarring week langzaam en werd vervangen door iets nieuws: een zacht besef dat het voorbij was, dat ze hier zat, veilig, met een therapeut die haar hielp om alles een plek te geven.

Na afloop ademde ze diep in en uit. “Ik voel me… anders. Alsof het minder grip op me heeft. Ik voel een stukje rust in mezelf!”

Ik knikte. “Dat is je brein dat eindelijk de boodschap krijgt: het is voorbij. Je brein heeft de kluwen met trauma ervaringen kunnen ontwarren en kan het nu verwerken. Jij bent sterker dan je verleden.”

Waarom het Werkt

Het RDI-protocol helpt om trauma’s te verwerken zonder dat de cliënt overspoeld raakt door de oude pijn. Door bijvoorbeeld een herinnering aan kracht en veiligheid te koppelen aan het verwerkingsproces, krijgt iemand het gevoel dat ze er niet in verdrinken – maar juist zelf de regie houden. Voor haar betekende het dat ze eindelijk kon ademen in een ruimte die ooit verstikkend was.

En dat is de kracht van EMDR met RDI: niet alleen trauma verwerken, maar ook opnieuw leren voelen dat je veilig bent.

Wil je ook graag EMDR? Neem dan gerust contact met me op, dan kijken we naar de mogelijkheden.

Vanwege privacy van de cliënt, is het verhaal wat aangepast zodat het niet meer herleidbaar is.