Suïcide Preventie Week. Een moment in het jaar waarin we stilstaan bij een vraag die velen van ons wel eens hebben gehad: wanneer is het leven eigenlijk nog waard om geleefd te worden? Het is een vraag die niet zwart-wit te beantwoorden is. Misschien is dat ook wel wat het zo ingewikkeld maakt.

Aan de ene kant hebben we de "kwantiteit van leven" – het idee dat zolang we ademen, er altijd een soort hoop is. Iets van: "Zolang je leeft, kan er nog van alles gebeuren." Dat is natuurlijk waar, want niemand weet wat de toekomst brengt. Aan de andere kant gaat het over waard en hoeveel waarde heeft kwantiteit zonder kwaliteit? Iets wat me in de discussie over euthanasie bij psychisch lijden deze afgelopen maanden, wel steeds vaker bezig houdt. Ik moet er niet aan denken om eindeloos door te moeten leven als het leven niet meer waardevol voor me is. Als het enkel een eindeloos lijden wordt.

Kwaliteit van Leven gaat niet over jaren

En dan kom je bij de "kwaliteit van leven." Dit gaat niet over het aantal jaren dat je leeft, maar hoe je die jaren ervaart. Hoe ziet je dagelijks leven eruit? Voel je je verbonden met de mensen om je heen? Kun je genieten van kleine momenten, of is het allemaal een zware last? Voor sommigen voelt het leven als overleven – een constante strijd zonder lichtpuntjes. Wat doe je dan? Is het dan nog de moeite waard?

Soms hoor je mensen zeggen dat je altijd moet blijven vechten. Dat er altijd een uitweg is, hoe donker de tunnel ook lijkt. Maar anderen zien het anders: als het leven alleen maar pijn en lijden brengt, zonder uitzicht op verbetering, kan het begrip "waardig leven" een heel andere betekenis krijgen. Wat als er geen hoop meer is, of als je die simpelweg niet meer kunt voelen? Is het dan egoïstisch om het niet meer te willen? Of is het juist dapper om je grenzen te erkennen?

Gaat het om Tijd of Betekenis?

Het leven draait misschien niet om hoeveel tijd je hier doorbrengt, maar om hoe betekenisvol die tijd voor jou is. Voor de één is dat simpelweg opstaan en de dag doorkomen, voor een ander is dat grote doelen nastreven. Er is geen universeel antwoord op de vraag wanneer het leven waard is om geleefd te worden. Dat is iets wat we allemaal op onze eigen manier moeten onderzoeken en waarover we in gesprek moeten blijven, juist in tijden zoals deze.

Misschien is dat wel het belangrijkste tijdens Suïcide Preventie Week: samen van gedachten wisselen. Niet om kant-en-klare antwoorden te vinden, maar om elkaar te horen, te begrijpen en te steunen.

Would Anyone Care?