Angst. Depressie. Zelfbeschadiging. Onderwerpen waar we liever niet over praten, maar die voor veel mensen bittere realiteit zijn. Soms voelt het leven als een strijd, een gevecht tegen jezelf. Je bouwt muren, verbergt de pijn, hoopt dat niemand ziet hoe gebroken je je voelt. Eenzaamheid. Het sluipt vaak stilletjes je leven binnen, soms zelfs midden in een kamer vol mensen. Het gevoel dat niemand je echt begrijpt, of dat je niet thuishoort, kan overweldigend zijn. Het is een onzichtbare last die steeds zwaarder wordt, terwijl je hunkert naar verbinding maar niet weet hoe je die moet vinden.

Kwetsbaarheid kan gevaarlijk voelen

"I built these walls so high, so strong,
Hiding the parts that felt so wrong."
De onderstaande song gaat over kwetsbaarheid. Je kwetsbaar voelen. Mensen bouwen dan muren om zich heen. Mentale muren. Ik zeg wel eens "Je bent net als kasteel.. met dikke muren, schietgaten waar soms kanonskogels uit komen en een grote ophaalburg die maar zelden neer gaat om iemand binnen te laten. Je sluit jezelf hierdoor op in jezelf. Niemand kan naar binnen maar jij zit gevangen en kan er ook niet goed meer uit."

We leren al vroeg dat kwetsbaarheid gevaarlijk kan zijn. Het voelt veilig om in jezelf te zitten dan om de wereld te laten zien wat er echt van binnen speelt. Maar pijn verdwijnt niet door haar op te sluiten. Ze groeit in de schaduw, in de stilte van het onuitgesprokene.

"But shadows only grow in chains,
And I am tired of endless games."

Wat als je het zou loslaten?

Wat als je die ketens zou loslaten? Wat als je niet langer zou vechten tegen je eigen gevoelens, maar ze zou omarmen? Dat is misschien een enge gedachte. Want wat blijft er over als je niet langer vasthoudt aan het oude, aan de verhalen die je over jezelf hebt geschreven? Wie ben je dan? En waar ga je naar toe? Wie word je dan?

"Unravel me, let the light pour in,
Tear down the stories carved in my skin."

Loslaten is niet hetzelfde als opgeven. Het is het moedigste wat je kunt doen. Stap voor stap jezelf ontrafelen, laag voor laag de pijn loslaten. Niet langer definiëren wie je bent op basis van je verleden, maar op basis van wat je nu kiest.

"I am not my fear, I am not my pain,
I am not the echo calling out my name.
I am here, I am whole,
I am learning to let go."

Helen is een proces. Soms langzaam, soms pijnlijk, maar altijd de moeite waard. En hoe zwaar het ook voelt: je bent meer dan je verleden, meer dan je angsten. Jij bent hier. Jij bent heel. Jij mag loslaten.

Heb jij hier zelf ervaring mee? Weet dat je er niet alleen voor staat. Praat erover. Vraag om hulp. Jij bent meer dan wat anderen zien. 💙

Unravel Me